ترجمۀ کتاب ذات و تجلّی دین نوشتۀ فان در لیو به - دانلود رایگان
دانلود رایگان واژه پديدارشناسى را نخستین بار در سال 1764م يوهان هاينريش لمبرت[1]بهكار برد. بهنظر لمبرت، پديدارشناسى عبارت است از تحليل پديدارها، و با تحليل پديدارها مى
دانلود رایگان
| ترجمۀ کتاب ذات و تجلّی دین نوشتۀ فان در لیو به همراه مقدّمۀ تحلیلیچکیده: ذات و تجلی دین" نوشتۀ فان در لیو در حوزۀ پدیدار شناسی دین. نویسندۀ این کتاب در زمرۀ برجسته ترین پدیدارشناسان دین است و نوشتۀ کم نظیر او، اثری ماندگار و تاثیرگذار در تاریخ پدیدارشناسی دین به حساب می آید. دوازده فصل نخست این کتاب، جملگی مربوط به بخش نخست این کتاب با عنوان موضوع دین هستند که در تمامی آن ها، "قدرت" به عنوان ایدۀ اصلی پدیدارشناسی دین فان در لیو، حضور برجسته ای دارد. ذات و تجلی دین در پدیدارشناسی دین معرفی شده است. بخش پایانی مقدمه نیز به ترجمۀ مقدمۀ نینیان اسمارت بر ویرایش جدید کتاب ذات و تجلی دین اختصاص یافته است. واژه های کلیدی: پدیدارشناسی، پدیدارشناسی دین، فان در لیو، ذات و تجلی دین، موضوع دین، قدرت. تقدیر و سپاس ب. آثار و نوشته ها..........................................................................................................................24 ذات و تجلی دین..............................................................................................................48 پیش گفتار ذات و تجلّی دین به باور بسیاری از دانشمندان حوزۀ مطالعات ادیان، اثری کلاسیک در زمینۀ پدیدارشناسی دین است و مولّف آن، فان در لیو، یک اثر پدیدارشناسانۀ تمام عیار را ارائه کرده است. ذات و تجلّی دین در این حوزه به تصویر کشیده شده است. بخش پایانی مقدّمه نیز ترجمۀ مقدّمۀ نینیان اسمارت بر ویرایش جدید این کتاب است. مقدّمه بخش اول: پدیدارشناسی دین بخش دوم: گراردوس فان در لیو بخش سوم: مقدّمۀ نینیان اسمارت بر کتاب ذات و تجلی دین بخش اول: پدیدارشناسی دین الف. پدیدارشناسی ب. تاریخچۀ پدیدارشناسی دین پدیدارشناسی دین، دربارۀ پیشینۀ این تعبیر می نویسد: درسنامه تاريخ اديان[9] (1886) بهكار رفت. در اين كتاب، هدف، درك ذات و وحدت صورتهاى متكثّر اديان بود؛ از اين رو وى كوشيد تا پديدارشناسى دينى را در اديان گوناگون با يكديگر مطابقت دهد تا سرانجام، وحدت ذاتى نهفته در پس اين پديدارها برملا شود: گفتارهایی در باب دین[14] (1799م) اثر اشلایر ماخر دارد که در آن وی به خردگرایی فراگیر در تحقیقات دینی عصر خود واکنش نشان داد اما پدیدارشناسی دین به عنوان یک رشته، تا اواخر دهۀ 1880م، بسط پیدا نکرد. در این زمان بود که شنتپیه دولاسوسایه (که گاهی او را پایه گذار پدیدارشناسی دین می دانند) در کتاب درسنامۀ تاریخ ادیان (1887م)، پیشنهاد کرد که وضعیت مطالعۀ تاریخی سنت های دینی نیازمند پیشرفت به سمت مطالعۀ پدیدارشناختی ماهیت درونی تجربۀ دینی است. کار فان در لیو[15] به خصوص کتاب ذات و تجلی دین (1938م)، نقشی اساسی در تثبیت پدیدارشناسی دین به عنوان یک رشتۀ رسمی پذیرفته شده ایفا کرد. علاوه بر فان در لیو و یواخیم واخ[16]، دیگر دانشمندان مشهور در پدیدارشناسی دین عبارتند از رافائل پتازوني[17]، ویلیام برد کریستنسن[18]، ردولف اوتو[19]، فردریش هایلر[20]، ناتان سدربلوم[21]، ژوکو بلیکر[22] و میرچا الیاده[23].[24] ج. تعریف پدیدارشناسی دین د. جایگاه و نقش هوسرل و پدیدارشناسی فلسفی در پدیدارشناسی دین از چیزی یا دربارۀ آن؛ آگاهی همواره متوجه موضوع آن است. این ویژگی آگاهی را "حیث التفاتی"[40] می خوانند. تا آن جا که به فهم ما از آگاهی مربوط می شود، اهمیتی ندارد که آیا "موضوع" اندیشۀ ما حقیقی است یا نه و از این روست که ما در مطالعۀ پدیده ها، مسایل مربوط به حقیقت غایی را در پرانتز می گذاریم یا به حال تعلیق در می آوریم. پدیدارشناسان نیز با تعبیر اپوخه[41] (مشتق از فعل یونانی epecho به معنای "عقب ایستادن") یا تحویل[42]، به این تعلیق داوری اشاره می کنند اما نباید این را با تحویل گرایی خلط کرد.
2/ه. اصول پدیدارشناسی دین از نگاهی دیگر مفهوم امر قدسي[88] مطرح شد، اما اينك به عنوان يك اصل بنيادين و تغيير ناپذير در پديدارشناسي دين پذيرفته شده است. بر اساس نظر اوتو، جوهر بنيادين پديدارهاي ديني را تجربه امر قدسي تشكيل ميدهد كه از سرشت متعال، قدسي و كاملاً منحصر به فرد برخوردار است. قلمرو امر قدسي قلمرو متمايزي است كه آن را نه ميتوان به ساير قلمروها فروكاست و نه ميتوان با شيوههاي متعارف در علوم تجربي و اجتماعي مطالعه نمود. تجربه امر قدسي با ساير تجربههاي انساني متفاوت است و اين تفاوت موجب ميشود كه توصيف تجربه امر قدسي در قالب مفاهيم، ادبيات و تجربيات روزمرّه آدمي ناممكن گردد. از اينرو، امر قدسي جلوه رازآلود، اسطورهاي و ماهيت نمادين به خود ميگيرد. آنچه كه براي مطالعه پديدارهاي ديني لازم است زبانشناسي، جامعهشناسي، مردمشناسي، روانشناسي و يا ساير رويكردهاي علمي نيست، بلكه روشي است كه بر اساس آن بتوان به ماهيت نمادين و رازآلود زبان دين پي برد و از نمادها، اسطورهها و استعارههاي نمادين دين رمزگشايي نمود.[89] پدیدارشناسی دین، صص66-68 Handbook of the History of Religion پدیدارشناسی دین صص61-62 Ibid. Speeches on Religion Evangelical Dictionary of Theology, revised edition, Baker Academic 2001, entry of The Phenomenolgy of Religion. Meaning of Religion. P. 1 Religion in Essence and Manifestation, ch.109-110 Ibid.ch.106,111. ibid, P:224. eidetic vision eidetic reduction To the Thing Themselves, PP: 67-68. wesensschau Encyclopedia of Religion(Macmillan Publishing Company, 1987), V.11, p. 277 SociologicalTheory(McGraw Hill international edition, 2003), Sixth ed., p 67 هفت نظريه در باب دين، ترجمۀ محمد عزیز بختیاری، قم 1381، ص 111ـ115. The Idea of the Holy دریافت فایل جهت کپی مطلب از ctrl+A استفاده نمایید نماید |