شمه اي از تمدن ايران قبل از ظهور ساسانيان - دانلود رایگان
دانلود رایگان از زمان بسيار قديم ايرانيان جامعه¬ي دودماني تشكيل داده بودند، كه از حيث تقسيمات ارضي مبتني بر چهار قسمت بود، از اين قرار: (نمان Namana¬ مان) – ده (ويس Vis)
دانلود رایگان
| شمه اي از تمدن ايران قبل از ظهور ساسانيانعنوان: شمه اي از تمدن ايران قبل از ظهور ساسانيان فرمت فایل: Word تعداد صفحات: 50 توضیحات از زمان بسيار قديم ايرانيان جامعهي دودماني تشكيل داده بودند، كه از حيث تقسيمات ارضي مبتني بر چهار قسمت بود، از اين قرار: (نمان Namana مان) – ده (ويس Vis) – طايفه (زنتو Zantu- زند) – كشور (دهيو Dahyu). قوم ايراني خود را آريا ميناميد و اصطلاح نژادي و جغرافيايي ايران (با ياي مجهول)، ايران كنوني، مشتق از آن است. در ايران غربي اساس و قاعده دودماني جامعه تا حدي در زير قشري كه از تمدن بابلي اخذ و اقتباس شده بود، پنهان بود. شاهنشاهي هخامنشيان دنباله سلطنتهاي آشور و بابل و عيلام به شمار ميرفت. روش دستگاه سياسي اين سلسله همان بود كه پادشاهان بابل و ماد داشتند و بعد در نتيجه كارداني و كفايت و تدبير سياسي كوروش و داريوش به كمال رسيد. اما تشكيلات دودماني مع ذلك از ميان نرفته و در سرزمين مادها و نيز در پارس بقاي بود. آثاري از آن در كتيبه مزار داريوش در نقش رستم پيداست، كه در آن داريوش خود را از حيث نسب پسر ويشتاسپ و از لحاظ دودمان هخامنشي و از جهت طايفه پارسي و از حيث ملت آريايي مينامد. ايران هخامنشي هفت دودمان ممتاز داشت، كه يكي از آنها نژاد سلطنتي بود. هردوت به خطا رفته است كه امتيازات اين دودمانها را اجر شركت آنها در قتل گئومات (بردياي دروغي)، ميداند. علاوه بـر اين حلقه از بزرگان نسبي، در شاهنشاهي هخـامنشي يك سلسله از گمـاردگـان (گمارده= گماشته يعني تيولدار) نيز وجود داشتند. مثلاً در آسياي صغير خاندانهاي كهني از امرا تحت رياست و فرمان شاهنشاه سلطنت ميكردند، ولي شهربانان در كار آنها نظارت مؤثري داشتند. از اين گذشته شاهنشاه گاهي گماردگان جديدي ايجاد ميكرد و بعضي از املاك خويش را به صورت موروثي با امتيازاتي به تملك آنان ميداد. قدرت دودمانهاي بزرگ در اين عهد ديگر منحصراً به دهكدههاي كوچكي (ويس) در پارس كه از آن برخاسته بودند، بستگي نداشت، بلكه به قطعات بزرگي كه اينان كوچكي (ويس) در پارس كه از آن برخاسته بودند، بستگي نداشت، بلكه به قطعات بزرگي كه اينان در ساير نقاط مملكت به تملك خويش گرفته بودند نيز مربوط بود. كساني هم كه به دودمانهاي بزرگ منسوب نبودند، از پارسي و مادي و حتي يونانيان تبعيد شده از وطن، ممكن بود در اثر عطاي شاهنشاه صاحب اراضي و عنوان امارت شوند. روابط اين تيولداران با شهربانان براي ما چندان واضح نيست. همين قدر معلوم است كه كمابيش امتيازاتي داشتهاند و ظاهراً گاهي از حق مصونيت بهرهمند بوده-اند، چنانكه ميتوانستهاند ماليات رعاياي خويش را پس از وصول به خود اختصاص دهند. فهرست مطالب
دریافت فایل جهت کپی مطلب از ctrl+A استفاده نمایید نماید |